عـمـداً جـوابـت را نـمـیدهـم . . .
تـا هـی صـدایـم بـزنـی ، هـی سـراغـم را بـگـیـری و هـی حـالـم را بـپـرسـی !
عـمـداً جـوابـت را نـمـی دهـم . . .
تـا مـطـمئـن شـوم هــنـوز هـم دوســتم داری !
هـنـوز هـم سـکـوتـم بـرایـت مـهـم اسـت ،
هـنـوز هـم مـی خـواهـی کـه حـرف بـزنـم . . .
عـمـداً جـوابـت را نـمـی دهـم . . .
و تـا دوبـاره صـدایـم بـزنـی ،
هـزار بـار مـی مـیـرم و زنـده مـی شـوم . . .
و بـه خـودم لـعـنت مـی فـرسـتـم
کـه مـبـادا ،
مـبـادا فـرامـوش کـنـی . . .
کـه مــن ،
عـمـداً جـوابـت را نـداده ام . . . !
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0